Schuttersfeest 2013

Waarde schutters en buurtgenoten. Na een jaar van voorbereiding en bestuurswisselingen was het dan weer zover. De schuttersdag van de Schutterij van de Clingelbeeck 2013. Een nieuwe locatie, een verrassingsbezoek van de nieuwe burgemeester van Arnhem en de uitreiking van het “Arnhems meisje” aan onze oud voorzitter Fred Geevers door de burgemeester. Natuurlijk moest dit alles door het bestuur in stilte voorbereid worden want je zou niet willen dat Fred hier lucht van zou krijgen. Door dit alles denk je dan haast niet aan het schieten op den Papagaai want dit alles is al een hele eer op zich.

Echter onze Schuttersbroeders uit Heumen zijn onverbiddelijk. Wederom wordt je naam omgeroepen om jouw poging te wagen. De vleugels en de kop vielen mij niet ten eer. De kop werd zelfs in de beurt voor mij naar beneden geschoten en ja een lichte teleurstelling ging toen door mijn heen. Elke keer weer leg je het geweer tegen je schouder en kijk je door je richtmiddelen. Waarnaar? Naar een klein stukje geel. “Waar moet ik hem raken” gaat er dan door je hoofd. “Wat is zijn zwakste punt”, “hoe kan ik hem de grootste zwiep geven voor het meeste effect”. Gewoon wat gedachten die door mijn hoofd gingen. Natuurlijk heb je dit al met je mede koningsschutters overlegd. Ieder heeft echter zijn eigen mening, een mening die steeds luider wordt verkondigd naarmate het hoogtepunt aanstaande is. Dit kun je namelijk wel zien aankomen. Den Papagaai begint te wiebelen of er zit een grote klief in het lichaam. Allemaal tekenen dat zijn einde nader is. En ja, ben jij dan snel genoeg aan de beurt of …….

Nou was dit niet mijn eerste keer. In 2010 was het mij ook gelukt om den Papagaai ter aarde te laten storten. Een bewogen jaar volgde waarbij ik vele leuke nieuwe dingen heb mogen meemaken. De rondgang met de koets door de buurt was echter wel een van de hoogtepunten. Waarom dus niet nog een keer? “Marco Bakker” werd er omgeroepen. Heh! Nu al? Ik dacht dat er nog iemand voor mij zat. Rustig loop je naar het schietpunt, enig rumoer in het publiek, boven de Reflection band uit, is er dan al te horen. Men voelt dat het einde nadert want het spant er al vier of vijf schoten om. “Hup pappie” of een “ooh nee”, hoor je op de achtergrond. Je hoort het wel naar maar je concentreert je op de Papegaai. Hoe hangt ie erbij, waar zit de klief en hoe goed zit hij nog vast op de knop? Daar! Rechts onderin. De klief loopt tot bijna onderin, dus daar zit ie nog vast want bij de knop lijkt hij los te zitten. Vizier, adem langzaam uit en vasthouden. Rustig op doel laten komen en afdrukken. Op het moment van afdrukken wist ik het al. SUCCES! Dan zie je langs het geweer twee stukken Papagaai naar beneden vallen. YES! Snel een check of alles eraf is en dan ontlading. Wederom beland je in een draaikolk van vreugde. Vele felicitaties en gelukkig drukt Erik mij nog een biertje in de handen want de kids aan mijn benen maken het mij onmogelijk om even snel naar de bar te gaan. Nog een kort interview met de “Hoog en Laag”, dit leverde later trouwens nog heel wat positieve reacties op, en dan de kroning. Leuk, allemaal heel erg leuk. De rest van de dag vliegt jammer genoeg voorbij maar ik heb wel weer een koningin, een prins en prinsesje voor de rest van het jaar in huis.

Wilt u dit alles nog eens rustig in beeld voor u zien, kijk dan gerust op de VIDEO sectie van deze website. Dit alles is daar door Joop van Osch op briljante manier in een video collage weergegeven.

En op de vraag of ik volgend jaar weer voor het Koningschap zou gaan, ik denk dat u het antwoord al weet.

Marco Bakker, Koning van de Schutterij van de Clingelbeeck 2013/2014